بررسی اثرات بنزیل آدنین، نفتالین استامید و 2، -4 دی ایزوپروپیل استر بر خواص کمی و کیفی میوه خرمای کبکاب (phoenix dactyliferal)

خرمای کبکاب یکی از ارقام مشهور خرما و رقم اصلی نخلستان های استان بوشهر می باشد. این پژوهش به منظور افزایش خواص کمی و کیفی و کاهش ضایعات میوه خرمای کبکاب در دو منطقه از شهرستان دشتستان (برازجان و سعدآباد) صورت گرفت . از سه تنظیم کننده رشد گیاهی شامل بنزیل آدنین (0، 25، 50 و 100 میلی گرم در لیتر)، نفتالین استامید (0، 25، 50، 100 میلی گرم در لیتر) و 2، -4 دی ایزوپروپیل استر (0، 10، 20، 30 میلی گرم در لیتر) دو هفته پس از گرده افشانی استفاده گردید. پژوهش در سال 1377 به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با 12 تیمار و 4 تکرار در هر منطقه به صورت جداگانه انجام گرفت ، برای این منظور در هر منطقه 12 اصله نخل و روی هر نخل چهار خوشه در نظر گرفته شد. میانگین ها با استفاده از آزمون دانکن با یکدیگر مقایسه شدند. در این پژوهش صفات کمی و کیفی زیر اندازه گیری شد: وزن، طول، قطر هسته و میوه (خلال و تمار)، وزن گوشت ، نسبت گوشت به هسته، درصد مواد جامد محلول، وزن خوشه، درصد ریزش میوه ها و درصد میوه های رسیده در خوشه. در بسیاری از صفات بین میانگین دو منطقه اختلاف معنی دار مشاهده شد. با استفاده از آزمون بارتلت و تجزیه مرکب هیچگونه برهمکنشی بین منطقه و تیمارها مشاهده نشد. این موضوع موید اثر ثابت تیمارها در دو منطقه می باشد. به نظر می رسد اختلاف بین میانگین صفات در دو منطقه ناشی از تفاوت بین شرایط آب و هوایی و زراعی دو منطقه باشد. در هر دو منطقه تنظیم کننده های رشد باعث افزایش وزن، طول و قطر خلال و تمار نسبت به شاهد (غلظت صفر میلی گرم در لیتر) شدند. اثر تنظیم کننده های رشد با افزایش غلظت در این زمینه افزایش یافت . بیشترین تاثیر در افزایش وزن و اندازه میوه در این پژوهش مربوط به تیمار 2، -4 دی (30 میلی گرم در لیتر) بود. همچنین هر سه تنظیم کننده رشد باعث افزایش وزن گوشت میوه و نسبت گوشت به هسته در مرحله خلال و تمار گردیدند. اگر چه اختلاف بعضی از تیمارها با شاهد در این زمینه از لحاظ آماری معنی دار نبود. هیچکدام از تیمارها بر وزن، طول و قطر هسته، درصد مواد جامد محلول و وزن خوشه تاثیر نداشتند. تیمار بنزیل آدنین باعث افزایش درصد میوه های رسیده در خوشه گردید. بالاترین درصد میوه های رسیده در خوشه مربوط به تیمار بنزیل آدنین (100 میلی گرم در لیتر) بود. تیمارهای اکسینی (نفتالین استامید و 2، -4 دی) درصد میوه رسیده در خوشه کاهش یافت . کمترین درصد میوه های رسیده در خوشه مربوط به تیمار نفتالین استامید (100 میلی گرم در لیتر) بود. هر سه تنظیم کننده رشد درصد ریزش میوه ها را افزایش دادند و با افزایش غلظت تنظیم کننده های رشد ریزش میوه ها بیشتر گردید. بالاترین تاثیر را در این مورد تیمار 2، -4 دی (30 میلی گرم در لیتر) داشت .